www.birgun.netnationalgeographic.com.trwww.buzzfeed.comşimdi google'dan bulduğum sonuçlar değil. zamanında okuyup beğendiğim, değişik araştırmalar.
yıllardan beri dünyanın her yerinde uyuşturucu bağımlılığı suç kabul edildi ve kullananlar hapis cezasına çarptırılırlardı. oysa günümüzde bu bir hastalık olarak kabul ediliyor. (en azından modern ülkelerde.) 1. linkte de dedikleri gibi, bağımlılığın sebebi duygusal yoksunluk, psikolojik problemler, yalnızlık, depresyon vs. bunlar çözüldüğünde sorun ortadan kalkıyor. oysa çocuğun daha da üzerine gidildiğinde ve baskı kurulduğunda tamamen ters tepiyor. daha çok para çalıyor daha çok uyuşturucu kullanıyor.
ama çok değişik tedavi yöntemleri çıktı. (2. ve 3. linktekiler gibi.) 3. linki azıcık özet geçmek istiyorum. danimarka'da başlayan ve avrupa ile amerika'da da kurulmaya başlanan uyuşturucu klnikleri var. "supervised safe injection sites" deniyor. bağımlılar gidiyor, tertemiz yataklara yatıp tertemiz iğnelerini alıp doktor kontrolünde uyuşturucu kullanıp gidiyorlar. kimse kimseyi yargılamıyor, suçlamıyor, cezalandırmıyor. (tam olarak böyle değil tabi. linkte detaylarını okuyabilirsin.) ve sonuçta bu insanlar bağımlılıklarından kurtuluyorlar.
ama malesef türkie'de bu iş biraz sıkıntılı. tedavi merkezleri, tedavi olmak istemeyen hastayı tedavi etmiyor. kaldı ki kullandıkları tedavi yöntemleri de 50 yıl önceki yöntemlerdir muhtemelen. nat geo linkinde de anlatıldığı gibi, klasik tedaviler bittikten sonra hastaların çoğu tekrar uyuşturucuya başlıyor.
uyuşturucu bağımlısı olmak bir psikolojik hastalık olduğu için tedavi edilmesi şart. şu an türkiye'deki koşullarda ne yapabilirsiniz bilmiyorum. bu alanda uzmanlaşmış bir psikolog bulunsa iyi olabilir. ama tedaviden önce, size tavsiyem, kuzeninize "seni evden atıcam, para çalmışsın, parayla naptın, allah belanı versin, çaaat!" gibi bir yaklaşımdan ziyade daha ılımlı yaklaşmalısınız. çok hassas bir konu, ne yapılır nasıl davranılır bilmiyorum uzman da değilim ama dediğim gibi, modern tedavi yöntemleri arasında cezalandırmak kesinlikle yok.
evden atarsanız bu onun sonu olur. yaklaşın, konuşmaya ve iletişim kurmaya çalışın. bu konuyla ilgili makaleler okuyun. belki yurtdışındaki konunun uzmanı doktorlara mail atıp ne yapabileceğinizi sorabilirisiniz.
kolay gelsin.